Bir Hayalin Gerçeğe olan Yolculuğu

Bir gün bir şeye inanırsınız ve o inandığınız gerçek olduğunda hayatınızı üstüne kurduğunuz temelleriniz parçalanır. Bir sabaha uyandığınızda yepyeni bir hayata gözlerinizi açmış bulursunuz kendinizi.

Aşağıda üniversite sınavına hazırlanırken, hayatındaki tüm olumsuzluklara inat istediği bölüme yerleşen ben’ in hikayesini bulacaksınız. Keyifli okumalar!

Öğretmenlikle başlayan “Ne olacaksın?” yolculuğumda herkes gibi ben de birbirinden farklı limanlara demir attım. Liseye başladığımda hedeflerim biraz daha rasyonelleşse de hala birçok seçenek buluyordum. Lise son sınıfa geldiğimde ise artık bir hedef koyup ona odaklanmam gerektiğinin farkındaydım. İstediğim iş bir şirkette yönetici olmaktı; bunun için de işletme veya türevleri bir bölüm okumalıydım. İşletme çok sözel göründüğünden ve matematiği de çok sevdiğimden ekonomi okumak istedim. Sırada kendine hedef koyma vardı: Babam çocukluğumdan beri en yükseği hedeflemeyi öğretti ve tabii hedefe alternatif bir B planı hazırlamayı. Boğaziçi ve Koç, Ekonomi için en yüksek sıralama ile girilen okullardı; hatta Koç tam burslu Boğaziçi’nden de yüksekti ve zaten ben de Boğaziçi’ ne gitmek istemiyordum. Hedef belli olmuştu: Koç-Ekonomi. Hedefi belirledikten sonraki gün dershanemden Koç tanıtım kitapçığı aldım, eve gelip kitapçığın tüm sayfalarını tek tek özenle koparttım ve odamın duvarlarına astım. Aynı zamanda Koç Ekonomi’ ye girmek için ihtiyacım olan net, puan ve sıralamayı da farklı farklı kağıtlara yazıp duvarıma astım. Amaç belliydi: gördükçe hedefi hatırlayıp onun için daha fazla çalışmak.

Lise son için dönem başladı, hızlı bir tempoya girdik. Tempo içerisinde bazen yaşadığımı bile unutacak kadar yoğunlaşıp bazense sanki hiç sınava girmeyecekmişim gibi dağılıyordum. Bu süreçte en büyük motivasyon kaynağım seneye Koç-Ekonomi’ de olduğumu hayal ettiğim zamanlarda yüzümde oluşan gülümsemeydi. Aldığım her test kitabının başına Koç-Ekonomi yazıyordum. Çalışmaktan çok sıkıldığım dönemde bana arkadaşlık eden defterime hayallerimi not alıp yeniden odaklanmaya çalışıyordum. Gördüğüm herkese gitmek istediğim okulu Koç-Ekonomi olarak anlatıp, insanlara söyledikçe hayalime kendimi inandırıyordum. O dönemlerde yeni çıkan ‘whatsapp’ uygulamasında durum güncellemeyi keşfettiğimde elbette ki hemen ‘Koç-Ekonomi’ yapmıştım. O dönemde benim bu odaklanmışlığımdan sıkılan veya bunu önemsemeyen birçok arkadaşım, farklı yollar kullanarak bana gidemeyeceğimi göstermeye çalışıyordu. –Whatsapp’tan “Koç-Ekonomi naber?” yazanlar, sohbet arasında Koç’ta çok kötü bir ortam olduğunu anlatanlar ve o zamanlar farkına bile varamadığım bir sürü farklı farklı benim moralimi bozmaya çalışan olaylar. Oysa ki ben bunların hiçbirinin farkında değildim o zamanlar, şimdi dönüp baktığımda görebiliyorum ne yapılmaya çalışıldığını. “Siz bir hedefe odaklanmışken, birileri size yapamazsınız dese bile duymazsınız çünkü çoktan yapacağınıza inanmışsınızdır. Ve hayatta en zor olan şey kendinizi bir şeye inandırmaktır.”

YGS günü geldiğinde psikolojik olarak hazır olduğum sınava aslında bilgi açısından hazır değildim ancak şunu biliyordum ki; kriz durumlarında bilgi değil psikoloji her şeyi kurtarırdı. Sınavda ilk bakışta yapamadığım her sorunun üstüne Koç-Ekonomi yazmıştım sonradan dönüp baktığımda motivasyon etkisi ile yapabileyim diye. Sınav sonucu geldiğinde 23.000’lerde yer alıyordum ve hedefim olan ilk 700 hayal olmuştu. Bir B planım halihazırda var olduğundan sınav sonrası depresyona girmek yerine kaldığım yerden devam ettim. Maç bitene kadar kazanan belli olmaz derler- ben de buna inanıp LYS sonuçları açıklanana kadar Koç-Ekonomi istemeye devam etmeye karar vermiştim.  Aradan bir sürü zaman geçti; ben bazen çok çalıştım, bazen çok dinlendirdim kendimi ama hep, her zaman inandım.  LYS geçtikten kısa bir süre sonra bir akşam hayatımı değiştiren bir telefon geldi. Lise rehberlik öğretmenim sevgili Attila hocam, rehber öğretmenlerin katıldığı bir etkinlikte Koç Üniversitesi’nin Anadolu Bursları programını duyar duymaz beni aramış. Programa başvuru için kalan son 3 gün vardı ve bana telefonda hemen yarın belgeleri toplayıp gönderiyoruz dedi. Ertesi gün uyandığımda koşarak okula gittim, gereken her şeyi hazırladım -referans mektupları, makaleler vs.-  ve kargoya verdim. Yaklaşık 2 hafta içinde LYS sonuçları açıklandı, Koç’ta mülakata davet edildik ve mülakatın sonunda okula kabul edilmiştim. Bilenler bilir, 3 yıldır da hayatımdaki en büyük “iyi ki!” oldu Koç-Ekonomi.

Bu uzun hikayenin sonunda kısaca diyebileceğim şey şu ki: Gerçekten inandığınız, başkalarını değil önce kendinizi inandırmayı başardığınız her şey bir gün mutlaka gerçekleşecek. Zorlu da olsa, imkansız da görünse inanmayı bırakmak yerine çalışmaya devam etmek gerekiyor. Ben bu hikayenin sonunda inanma’nın ne demek olduğunu öğrendim. Ve o günden bu güne bir şeye gerçekten inandıysam eğer, kendimi kanıtlamak için değil; inandığım şeyi gerçekleştirmek için korkmadan herkese her zaman anlattım.

Umarım sizin de inandığınız  her şey bir gün benimkinden daha güzel bir hikaye ile gerçek olur!

Bugünün Hesabı Yarına Kalmasın.

Günlük rutinlerimizde yediğimiz yemeğin, aldığımız kalorilerin hesabını yaptığımız kadar yaşadığımız olayların hesabını hiç düşünmüyoruz. Oysa; yaşadığımız gün’ün en temel kurallarından biri, bugünün hesabını bugün kapatıp yarın yepyeni bir gün için gözlerini açabilmektir.

Peki; biz, 21. yüzyılın modern insanları neden dünü bugüne ekleyip, yarında hepsini biriktiriyoruz?

Yıllarca gördüğümüz fen dersleri sonunda vücudumuzun hücrelerden oluştuğunu hepimiz öğrendik, peki hücreler ne işe yarar hocam, nasıl çalışır diye hiç ama hiç soramadık. Vücudumuzdaki hücreler temel etkilerinin yanı sıra beynimizdeki düşünce veya duygu durumuna göre hareket eder, bu hareket ile bir enerji açığa çıkar ve bu enerjiyi biz her zaman içimizde hissedemesek de dışarıya bizden bağımsız bir şekilde iletilir. Evrene mesaj göndermek, enerjimizi doğru kullanmak ve diğer tüm benzer terimlerin kaynağı olan enerji tam da buradan, bu tanımdan geçmektedir. Mutsuz olduğumuzda veya kötü bir olayla karşılaştığımızda beynimizdeki düşünce ve duygu yoğunluğu sebebi ile hücrelerimiz yeterince etkileşimde bulunamaz ve miskin hücrelerimizden de dışarıya gönderilecek yoğun bir enerji çıkmaz dolayısı ile istediklerimiz de genelde olmaz, geç olur veya tersi olur. Konuyla bağlantılı bir diğer örnek ise yoga, meditasyon gibi yenilenme etkisi gösterdiğine inanılan aktiviteler. Bu aktiviteler nasıl olumlu enerji etkisi gösterir? Kısa bir süreliğine de olsa beynimizi yoğun duygu ve düşünce akışından kurtardığımız için, hücrelerimiz nefes alma şansını elde eder bu nefes alma süreci sonrasında ise bir sonraki ilk olumlu harekette yoğun bir şekilde titreşir ve güçlü/yüksek bir enerji üretirler. Hobilerimiz de yine yoğun duygu ve düşünce akışından nefes alma temeline dayandığından bize yenilenme imkanı sağlar ve sonraki ilk hareketimizde yüksek bir enerjiye sahip olmuş oluruz. 

Enerji; potansiyelimizi ortaya koyar, dünya ile olan iletişimi kolaylaştırır hatta bana göre daha yaşanabilir bir dünya için olmazsa olmaz bir temeldir. Yüksek enerjiyi elde etmek; sürekli gülümsemek, kahkaha atmak demek değil, günlük olaylardaki detaylara çok fazla takılmadan olaydan çıkarılması gereken dersleri çıkarıp, o günün sonunda kapatabilmektir. Olayları nasıl kapatabilirim, ben hiç unutmam diyenlerden misiniz? -Ben de öyleydim. Ancak geçen zaman içinde hayattaki en değerli varlığın sahip olduğumuz benliklerimiz olduğunu anladığımdan beri günlük hesabımı kapatıp, ertesi güne yepyeni bir ‘ben’ ile uyanmayı öğrendim. Bazı gerçeklerle yüzleşmek acıyı azaltmaz belki ama süreci kolaylaştırır. Size zor gelen, canınızı acıtan her olayla sıcağı sıcağına yüzleşip kendi tarafınızda değerlendirmesini yaptığınızda zaman içinde bunların birleşip içinize sıkıntı olmasını engellersiniz. Bir başka açıdan ise; sorunlar ile sıcağı sıcağına yüzleşmek insana yepyeni yetkinlikler kazandırır. Örneğin bu süreçte kriz yönetiminde uzmanlaşabilir, proje yönetiminde temel olan bazı yetkinlikler kazanabilirsiniz. Enerjiyle ilgili bir diğer şey ise, alternatif tıpın da ortaya attığı ‘iyileştirme’ etkisi. Hastalıklar üzerinde etrafımıza yaydığımız enerjinin de etkisi var ve eğer bu enerjiyi doğru yönetebilirseniz; kanser başta olmak üzere diğer tüm hastalıklardan da kurtulmanızın mümkün olduğu birçok kaynakta yer almakta.

Yüksek enerji, olumlu enerji, olumlu düşünce, pozitif düşünce gibi kavramların hepsi aynı temelden gelir. İçinde bulunduğunuz yoğun akıştan kurtulduğunuzda yaşadığınız hayat ile iletişime geçme fırsatı elde edersiniz. Bu iletişim sırasında isteklerinizi dile getirdiğinizde veya keşke olsa dediğiniz her şeyin gerçekleştiğini görebilirsiniz. Bunu bilinçle yapmayan insanlar genellikle bir hedefe odaklandıklarında onu başardıkları an enerjinin farkına varırlar. Yıllar önce katıldığım bir konferansta konuşmacı okul yolunun üzerindeki Garanti Bankası’nın önünden her geçtiğinde uzun uzun bakıp orada çalışmanın nasıl bir şey olacağını düşünürmüş. Üniversiteden mezun olduğunda ise bankanın o şubesinde işe başlamış. 

Enerji içsel bir kaynaktır, bu kaynağı verimli kullanmak veya kullanmamak ise tamamen size bağlıdır. İçinizdeki enerjiyi olumlu yönde ve tam kapasite ile kullanmak istiyorsanız öncelikle günlük hayatta karşılaştığınız sorunlarla başa çıkmayı öğrenmeniz lazım; bu süreçte elbette dışarıdan farklı destekler alabilirsiniz veya kolay bir şekilde hatasız olduğunuzu düşünüp devam edebilirsiniz. Ancak yaşadığımız hayatta ‘gerçekleri görmeyecek kadar kör olmak’ bir yöntem değil ve tabii bu hayat zamanında çözmediğiniz sorunların büyüyüp dağ oluşturduğunda size yaratacağı daha büyük sorunları çözecek kadar uzun da değil.

Herkesin kendi halinde hayalleri ve yapmak istedikleri vardır hayata dair. Size ne isterseniz isteyin en temel şey yaşadığınız gün’den geçer ve eğer siz; bir gün öncesini bugüne katıp yaşıyorsanız; yarınınız için yeterince umut yoktur demektir.

---

PS: Gün nasıl değerlendirilir? Hesaplar nasıl kapatılır?

Bu konuda herkesin kendi yöntemi olacağından spesifik bir yöntem yazmam doğru olmazdı. Bu içsel yolculuğun bir parçası olduğundan kendinizi tanıdıkça bunun için bir yöntem bulacaksınız.

Geçtiğimiz aylarda bir yaşam koçu bana her gece uyumak için yatağa girdiğimde 10 dk’lık bir süreçte 3 aşamalı bir yöntem önermişti: 1. Gözlerinizi kapatıp günlük filminizi oynatmak. 2. Filmdeki karakterleri ve kendinizi düşünüp; yaşanan olayların analizini düşünceleriniz ile -veya yazarak- yapmanız ve sonra yaşananlardan ders çıkarmak 3. gülümseyerek uykuya dalmak.

Sevdiğiniz İşi Yapmak (?)

Yaşadığımız hayatta kendimizi keşfetmek belki de en zorlu yolculuk ama basit bir kural var hepimizin benimsemesi gereken: Neyi seviyorsan onu yap! Sadece kendi ilginiz için değil, sevdiğiniz işi yaparken daha başarılı olacağınız için. “Ben yemek yapmayı seviyorsam, bir restoran işletmeliyim” kadar basit bir mantık var bunun arkasında. Ne seviyorsan onu yap çünkü sevdiğiniz işi yaparken her zaman daha başarılı olacaksınız. O iş için zaman ve enerji harcamaktan asla kaçınmayacak hatta harcamanız gereken her ekstra zamandan belki de zevk alacaksınız çünkü; seviyorsunuz! Jim Collins’ in size tavsiye edebileceğim 2 muhteşem kitabı var: "Built to Last" ve "Good to Great". Başlangıçta şirketler hakkında konuştuğu sanılan bu kitapları okudukça sanki her birimizle ayrı ayrı konuşuyormuş gibi hissediyorsunuz. Jim hayatta bazı temel dairelere sahip olduğumuza inanıyor. Toplamda 3 adet olan bu daireleri anlatmaya başlamadan önce ise; bir sonraki adımda ne yapacağınızı düşünmenizi istiyor.

1. Daire: “sizin bu hayatta  neyde iyi olduğunuzu” simgeliyor. Belirli bir yaşa geldikten sonra belirli konularda kendinizi yetkin hissedersiniz. Bu daireye gözünüzü dört açın çünkü burada yetkinlikleriniz arasında bir rekabet vardır. Birçok şeyde iyi olabilirsiniz ancak bu demek değildir ki onların hepsini aynı anda yapmalısınız veya bu yaptığınız şeylerin hepsini çok sevebilirsiniz. Okul yıllarında sahip olduğunuz düzenli çalışan arkadaşlarınız sadece ve sadece çok çalışmakta başarılı olduğu için tıp mı okumalıydı? Elbette, hayır! Lise yıllarımda herkes sadece “çok ve durmadan konuşmakta” çok iyi olduğum için Hukuk okumam gerektiğine inanıyordu ve hatta çok sevdiğim bir öğretmenim Hukuk tercih etmedim diye bir süre benimle konuşmadı. İlk başlarda uzaktan uzağa Hukuk çekici geliyordu ancak 2. Dairenin ne olduğunu keşfettiğimde iyi ki ama iyi ki tercih etmemişim diyorum.
2. Daire: “Dünyaya ne için geldiniz? Bu hayatta var olma amacınız ne? Ne zaman gerçek akışı yaşıyorsunuz? Ne zaman en en mutlu anınızdasınız?” Yine lise yıllarımda idolüm olan eski mezunlardan Avukat Güngör abla bana bu 2. Dairenin önemini gösterdi. Yıllarca çok başarılı bir öğrenci olan Güngör abla, okuldan mezun olduğunda da aynı başarı ile kariyerine devam etmiş. Hukuk’ u tanıtırken “düzenli çalışma gerektirdiğini, tek yetkinliğin çok konuşma olmadığını bunu yanında sürekli çalışma  ve okuma gerektirdiğini” söylediğinde dünyaya bu iş için gelmediğimi keşfettim. Çünkü ben hiçbir zaman düzenli çalışan ve düzenli hayata sahip olan biri olamadım, hala da aynıyım.
3. dairede ise; Bu işi yaparken ne kadar para kazanacağınızı düşünmeniz gerekiyor. Bu soru üzerinde çok düşündüğünüzde sevdiğiniz işi yapmaktan uzaklaşabilirsiniz ancak bunu düşünmek zorundasınızdır çünkü bir şekilde sevdiğiniz işi yaparken paranın size takip etmesi gerekir en azından hayatınızı devam ettirebilecek ve kişisel zevklerinizi karşılayacak kadar. E

ğer bir grubun müziğini dinlemeyi seviyorsanız, bu dinlediğiniz müzikten bir gelir elde etmeyi beklemezsiniz. Sevdiğiniz işi yaparken de bu iki durumun kesişimi üzerinde durmayı unutmayın ve nerede durduğunuz üzerinde düşünün. Ve hemen bitişiğine küçücük bir daire çizin: “Yanınızdaki kim?” birlikte çalıştığınız, her gün aynı servise bindiğiniz, öğle yemeğini birlikte yediğiniz kişi kim veya kimler? Her gün muhteşem bir enerjiyle işe gidebilir, sevdiğiniz ve hayat amacınız olan işi yapabilir; hatta bu sevdiğiniz işi yaparken iyi para kazanabilirsiniz ama eğer birlikte çalıştığınız kişi(ler) sizden nefret ediyorsa, siz ondan/onlardan nefret ediyorsanız ve/veya size saygı duyulmuyorsa hala ‘Pollyanna’cılık ile hayatınıza devam edemezsiniz.
Tüm bunlar sevdiğiniz işi bulma yolunda sizin için bir çeşit formül diyebiliriz. Bu formüldeki en önemli soru “Ne için dünyaya geldiğiniz” dir. Çünkü herkes biraz da olsa içinde hangi konuda iyi olduğuna dair bir his taşır ancak dünyaya geliş amacınız ve bu yolda kazanacağınız para dengesi çözülmesi en zor sorudur. Burada Jim’in cevabını bulmasına yardım eden ve benim de uygulamaya çalıştığım yöntemden bahsedeceğim. Her gün, gün boyunca önünde açık olan laboratuvar defterine not almak için izlediği böcekten çok sıkıldığı bir gün ne yapması gerektiğini düşünmeye başlar. Tam bu sırada Hewlett Packard’da çalışıyordur-bilenler bilir birçok kişi için imkansız denecek kadar iyi bir hayaldir-. Defterin en üstüne ‘A Bug Called Jim’ yazar. Ve o gün, o başlığın altına her gün yaptığı gibi gözlemlediği böcek hakkında bir şeyler yazmaz. Devam eden 2 yıl boyunca o laboratuvar defterine yazmaya devam eder. Bu yazılar günlük gibi düzenli değildir ancak yazdıkça “yaşadığı en iyi an” a sahip olduğunu hisseder. “Ne zaman akışa kapılıyor, ne zaman çok önemli olmayan şeylerle de mutlu oluyor?” Tüm bu sorulara yazdıkça cevap bulur. Bu cevap bulma süreci 2 yıl süren bir keşiftir Jim için. Bu keşif sürecine ‘tortoise mind’ adı veriliyor yani az düşünerek doğru sonuca ulaşabilmek-farklı farklı çeviriler de mevcut-. Ve sonunda; hem insanlara bir şeyler öğretirken hem de sistemler üzerinde çalışırken hem çok iyi olduğunu hem de bunları çok sevdiğini keşfeder ve sistemler üzerine eğitim vermenin onun için seveceği iş olduğunu bulur. Bu süreçte laboratuvar defterine yazmaya devam eder çünkü hayat bitmek bilmeyen bir keşif sürecidir.
Siz de bu 3 daireyi çizin ve elbette 3.’ye ait olan kişi dairesini de. Ve kendinize sorun “Ne için yaşıyorum, ne için dünyaya geldim?”
Bu bir deneydir, denediğinizde hiçbir şey kaybetmezsiniz ve emin olun asla ve asla acıtmaz!

'Yeni' değil 'Yenilik'

Bugün “Ne yediniz?” diye sorsak sabah kahvaltı menünüzü hatırlayamayacağınız bir gün için alışverişte “Bir gün ihtiyacım olur, bu indirimi kaçırmayayım...” diyerek alıp bir köşeye atılan, buzdolabında çürüyen kaç ürününüz oldu? Tüketim toplumu olduğumuz artık kesinleştiğine göre yeni dönemin gözde sorusuna cevap bulmaya çalışalım. Gelecek nesillere tükettiklerimizden arta kalanların veya tükettiğimiz için kalamayanların faydası olacak mı? -Yazımın devamında bilimsel bir açıklamadan ziyade kişisel çıkarımlar ve tabi ki her zamanki gibi birkaç önerim olacak, bilimsel açıklama sevmeyenlere gelsin!:)-

Tüketiyoruz, yeni alıyoruz 2 günde eskitmeden yeniden başka bir şey almak istiyoruz; bazen o istekler için canımızı dişimize katıp çalışıyor bazense bir öğle yemeğinde tatlı yemekten kaçıyoruz. Neden mi? ‘Yeni’ hazzına ulaşabilmek için.

Etrafımızdaki her şeyin bir enerjisi var, bir bebeğin enerjisi ne kadar yüklü temiz ise yeni şeylerin enerjileri de öyledir. Bu yüzdendir yeni bir şey aldığımızdaki yenilenme, mutluluk, huzur, bir şeyler yapma isteği. Peki bu yeni şeylerin sahip olduğu bu güzel enerji eskiyince, kenara atılınca veya yerini daha yeni bir şey alınca ne oluyor? Eskinin zaman içinde biriken enerjisi bizim içimize sıkıntı yapıyor kendimizi bir kalabalıklar içinde yalnız, aradığını bir türlü bulamayan insanlar olarak tanımlamaya başlıyoruz. Oysa yapamadığımız tek şey fazlalıklardan kurtulamamak ya da fazlalığı yaratmak(!)

Tüm bunların yorgunluğunda yalnızlığa sığınıyoruz oysa ihtiyacımız olan tek şey yalnızlık değil sadelik, yani minimalist yaşamak. 

Peki nasıl, nereden başlarız minimalist hayata?

Öncelikle etrafınızda bulunan 2. el eşya bağışı yapabileceğiniz kurumları araştırın eğer mümkünse bu kurumların önceki proje resimlerine bakın ve size ağırlık yapan şeylerin başkalarının yüzünü nasıl güldürdüğünü keşfedin:)

Şimdi sıra fazlalıkları seçmekte! 

-Eğer bir kalemi 1 aydır kullanmadıysanız, ona ihtiyacınız yoktur,

-Bir tişörtü/eteği/gömleği vs. bir başka sahip olduğunuz şey ile hiç yakıştırmıyorsanız ve/veya son 1.5 aydır hiç giymediyseniz ona ihtiyacınız yoktur,

-Bir kitabı okuyup bitirdikten 1 yıl içinde geri dönüp tekrar açmadıysanız ona ihtiyacınız yoktur,

-Bir çantayı hiçbir ayakkabınız ile yakıştıramıyor ve/veya en ufak bir özelliğini sevmiyorsanız ona ihtiyacınız yoktur,

-Tek kulağı çalışmayan kulaklıktan size fayda gelmez, yenisi varsa ona ihtiyacınız yoktur,

-Yeni şarj aleti aldıysanız eğer eskisine ihtiyacınız yoktur,

-Kenarı kırık eşyaları tutmanızın bir anlamı yoktur,

-Kış sezonunda dolabınızda askılıların yeri, yazın ise kalın örgü kazakların yeri yoktur,

-3 kullanımdan az kalmış ürünlerinizi daha fazla tutmanızın size bir yararı yoktur, seyahat için kullanılmazlar; boşu boşuna daha fazla bekletmenin anlamı yoktur, bitirin:)

-Boş parfüm şişeleri, ayakkabı kutuları, hediyelerin paketlerinin sizlere yalnızca yükü vardır.

Ve daha aklıma gelmeyen ama aslında dikkatlice baktığınızda yer kaplıyor gibi görünmese de size ağırlık yapan, içinizi karartan bir sürü fazlalık vardır. Bir an önce bunlardan kurtulun, yenilik için yeniye değil yenilenmeye ihtiyacınız var bunu hiç ama hiç unutmayın!